China 9
De volgende ochtend bezochten we de Lihou tuin, een van de beroemdste tuinen van China. Hij is al 500 jaar oud en is ontworpen door kunstenaars. Voor deze tuinen werden zelfs rotsen verscheept uit een nabijgelegen groot meer. Deze huizen met de tuinen waren natuurlijk toen ook al voorbehouden aan de happy few. |
|
|
|
|
Prachtige rotsformaties uit het nabijgelegen meer |
|
Het hotel had ook een practhige tuin |
Vervolgens maakten we een rondvaart langs oude huizen en binnenplaatsjes. Tussendoor bezochten we nog een markt.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
De brug der zuchten? |
|
Even zwaaien naar die langneuzen |
|
|
|
Overal dezelfde rommel |
|
Komt hier de uitdrukking Ïn zijn eendje” vandaan? |
|
|
|
|
|
|
Daarna gingen we lunchen, natuurlijk met de onvermijdelijke stokjes. Dat gaat ons nu wel aardig af maar ik herinner me nog wel een keer in Thailand, jaren geleden. We waren bewust een restaurant in gegaan waar alleen Thais zaten. Natuurlijk gingen we met stokjes eten. Iedereen zat naar ons te kijken hoe we aan het worstelen waren. Na verloop van tijd kwam een personeelslid aanlopen met bestek en de vraag of we asjeblieft met bestek wilden gaan eten. De tenenkrommende voorstelling was niet langer om aan te zien.
Na de lunch stapten we de zijdefabriek binnen. Het proces dateert in China al van 4000 jaar geleden en werd streng geheim gehouden. In de Romeinse tijd smokkelden een paar monniken op verzoek van de keizer in Constantinopel een stel eieren van de zijderups mee in een holle wandelstok. In Turkije wordt nog steeds zijde gefabriceerd.
De rupsen gedijen goed op moerbeibladeren en in de lente kunnen ze cocons spinnen met een draad van wel 1200 m. Daar doen ze 2 tot 3 dagen over.
De cocons worden eerst gesorteerd en daarna door kokend water gevoerd om de lijm te verwijderen. Vervolgens gaan ze in bakken water en wordt de draad aan een spoel vastgemaakt om hem van de in water dansende cocon af te winden.
|
|
|
Zijderupsen op de bladeren |
|
De cocons op stro |
|
|
|
Of op plastic |
|
Het sorteren |
|
|
|
Het verwijderen van de lijm |
|
Het opspoelen van de zijden draden |
De afgekeurde cocons worden ontdaan van hun inhoud waarna de cocon wordt uitgerekt en als een zakje over een beugel gespannen. Er komen zo’n 80 zakjes over elkaar en als die droog zijn wordt de zijde uitgetrokken tot de grootte van een dekbed en neergelegd. Na een aantal lagen van deze zijde komt er een hoes omheen.
Je zag daar ook nog oude weefmachines die geprogrammeerd weefden met een kartonnen boek met gaatjes zoals bij een draaiorgel.
|
|
|
De cocon wordt open getrokken en schoongemaakt |
|
De zakjes worden uitgerekt |
|
|
|
Rechts zie je het oorspronkelijke puntzakje |
|
Het “orgelboek” voor de programmering van het weefgetouw |
Daarna een rit met de bus van een paar uur om laat in de middag in Hangzhou aan te komen.
|
